Δεν είναι αργία, είναι απεργία, γιορτάζει η εργατιά…

Δεν είναι αργία, είναι απεργία, γιορτάζει η εργατιά…

 (Από αφίσα της πρωτομαγιάς στο Σικάγο)

Αν θέλουμε να κατανοήσουμε τι και γιατί μας συμβαίνει σήμερα – στους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους – θα πρέπει να εμβαθύνουμε στο παραπάνω σύνθημα.

Κι όμως για πολλούς, για τους περισσότερους, η πρωτομαγιά είναι μόνο η γιορτή των λουλουδιών, “η εποχή που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι”

Άλλοι, μπουκωμένοι από τα αποφάγια που περίσσευαν απ’ το καπιταλιστικό τραπέζι, νόμισαν ότι άλλαξαν τάξη ή πίστεψαν στα ιδεολογήματα των κυρίαρχων ότι δεν υπάρχουν τάξεις αλλά ικανοί και εργατικοί ή ανίκανοι και τεμπέληδες.

Όσο μεγάλα στρώματα εργατικών μαζών παραμένουν εγκλωβισμένα σε τέτοιους μύθους και αναθέτουν σε άλλους – κόμματα και πρωτοπορίες – να τους επαναφέρουν τον χαμένο παράδεισο τόσο η χειραφέτηση των εργαζόμενων απομακρύνεται και θα βουλιάζουμε στην απάθεια, στην παραίτηση και στην απόγνωση.

Την πρωτομαγιά – αργία την καθιέρωσε η χούντα για ευνόητους λόγους. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους την διατήρησε και η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία!!!

Πολλοί κι όχι μόνο οι νέοι δεν ξέρουν τι είναι εργατική πρωτομαγιά. Κι  εμείς που ξέρουμε νομίζαμε ότι μετά την εξέγερση στο Σικάγο, που κύριο σύνθημά της είχε: Την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και άμεσο στόχο την κατάκτηση του 8ωρου

Οχτώ ώρες να δουλεύουμε, οχτώ ώρες να ξεκουραζόμαστε και οχτώ ώρες να τις κάνουμε ότι θέλουμε!

ότι μετά από τόσους αγώνες και ποταμούς αίματος που έδωσε η εργατική τάξη, η τάξη μας σε όλο τον κόσμο, τουλάχιστον τα βασικά εργατικά δικαιώματα θα παρέμεναν σεβαστά από τους επικυρίαρχους  “εργοδότες”

Δυστυχώς όμως η εφτάχρονη αντεργατική λαίλαπα που διανύουμε αλλά και πολλά άλλα παραδείγματα σε όλον τον κόσμο αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο και καθιερωμένο, αν εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μένουμε αδρανείς και δεν τα προστατεύουμε.

“Η σημερινή κοινωνική τάξη πραγμάτων βασίζεται στη ληστεία των μη-ιδιοκτητών από μέρους των ιδιοκτητών, οι καπιταλιστές εξαγοράζουν το μόχθο των φτωχών προσφέροντας μισθούς που αρκούν μονάχα για την επιβίωση, απορροφώντας ολόκληρη την υπεραξία… Μ’ αυτό τον τρόπο, ενώ οι φτωχοί στερούνται ολοένα και περισσότερο τις δυνατότητες εξέλιξης, οι πλούσιοι θησαυρίζουν ληστεύοντας ολοένα και περισσότερο… Το σύστημα αυτό είναι άδικο, παράλογο και καταστροφικό. Άρα εκείνοι που υποφέρουν κάτω απ’ αυτό το σύστημα και δεν θέλουν να είναι υπεύθυνοι για τη συνέχισή του πρέπει να πολεμήσουν για την καταστροφή του με όλα τα μέσα και με όλες τους τις δυνάμεις. Οι εργάτες δεν μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από καμιά εξωτερική πηγή στον αγώνα τους ενάντια στο τωρινό σύστημα· πρέπει να πετύχουν την απελευθέρωσή τους με τις δικές τους μόνο προσπάθειες. Μέχρι τώρα, καμιά προνομιούχα τάξη δεν παραιτήθηκε από την τυραννία, και οι σημερινοί καπιταλιστές δεν παραιτήθηκαν ποτέ από τα προνόμιά τους κι από την εξουσία τους χωρίς να εφαρμόσουν κατασταλτικά μέτρα… Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι ο αγώνας του προλεταριάτου ενάντια στη μπουρζουαζία πρέπει να έχει βίαιο χαρακτήρα, ότι οι διαμάχες που αφορούν τις διάφορες μισθολογικές αυξήσεις δεν μπορούν να οδηγήσουν στον τελικό στόχο… Σ’ αυτές τις συνθήκες, υπάρχει μονάχα μια λύση, οι εργάτες να πετάξουμε τις αλυσίδες μας…“

Τα παραπάνω λόγια – επίκαιρα  παρά ποτέ – δημοσιεύτηκαν εκείνες ακριβώς τις μέρες που οι εργάτες ξεσηκώθηκαν στο Σικάγο με τα προαναφερόμενα προτάγματα…

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι

Σήμερα, χωρίς να δώσουμε καμιά ουσιαστική μάχη έχουμε δεχτεί μια καταστροφική ήττα. Η μεγαλύτερη ήττα όμως, μια ήττα χωρίς επιστροφή, θα είναι, αν αποδεχτούμε τις ιδέες και α ιδεολογήματα των εκμεταλλευτών και των βιαστών μας, σαν ιδέες δικές μας…

Έφτασαν στο σημείο να διαφημίζουν ότι: θα πάρουν τα λεφτά από τους εργάτες και τους συνταξιούχους, θα τα δώσουν στους εργοδότες για να κάνουν επενδύσεις, να ανοίξουν οι δουλειές… για να βρουν δουλειά τα παιδιά μας!!! Τέτοια χυδαιότητα δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση σε καμιά χώρα του κόσμου να την εκστομίσει και να την  παρουσιάζει σαν λύση και σαν φιλεργατική κατάκτηση. Ούτε πολύ περισσότερο να την παρουσιάζει με την Οργουελιανή γλώσσα σαν ”μέτρα και αντίμετρα” με μηδενικό αποτέλεσμα…

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι

Αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να κρατήσουμε αναμμένη τη σπίθα της ελπίδας.

Γιατί, κόντρα σε εθελόδουλους αριστερούς και δεξιούς υμνητές και υπηρέτες του συστήματος, η μεγάλη πυρκαγιά θα ανάψει αργά ή γρήγορα και η εργαζόμενη κοινωνία θα κυριαρχήσει. Όχι γιατί έτσι νομίζουμε αλλά γιατί αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για την επιβίωση και πρόοδο της ανθρωπότητας.

Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά

Όχι στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς που παράγει φασισμούς, πολέμους και καταστροφές.

Σας καλούμε να συμμετάσχετε στις απεργιακές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις σε  όποια πόλη κι αν βρίσκεστε…

Στην Αθήνα προσυγκέντρωση στις 11.00 έξω απ’ τα γραφεία μας (3ης Σεπτεμβρίου 13, 1ος όροφος)…