Είμαστε εδώ και ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ!

Η επίθεση κατά των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τα τελευταία 6 μνημονιακά χρόνια διεξάγεται με στρατηγικό σχέδιο.

   Το σύστημα διαθέτει απεριόριστα μέσα, δυνάμεις και σημαντικές εφεδρείες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές.

   Σε κάθε σταθμό ανασυντάσσει τις δυνάμεις του, μοιράζει ρόλους και ξαναρχίζει το πυρ ομαδόν και κατά ριπάς.

   Μια τέτοια φάση βιώνουμε και σήμερα.

   Το σύστημα αναβαθμισμένο με τις καινούργιες «αριστερές» εφεδρείες του πορεύεται με επικεφαλής τον μεγάλο τιμονιέρη Αλέξη Τζίφρα.

   Το ερώτημα κάθε φορά μπαίνει με δραματικό τρόπο και ειδικά σήμερα.

   Κι εμείς, η εργαζόμενη κοινωνία – εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι – τι κάνουμε;

   Μπορούμε να ζούμε άλλο με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες μας;

   Ότι, το κόμμα μας, οι υπονομευμένοι συνδικαλιστικοί θεσμοί, η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη ή ένας έλληνας Ζορό θα ξεπεταχτεί από το πουθενά για να μας σώσει;

   Πως γίνεται τόσοι λίγοι να πυροβολούν, να καταστρέφουν, να παραπλανούν και να τρομοκρατούν τόσους πολλούς ή το χειρότερο να στρέφουν τον ένα εναντίον του άλλου (με τον κοινωνικό και ενδοταξικό αυτοματισμό) και στο τέλος να πετυχαίνουν τους στόχους τους;

   Αν συμβαίνει αυτό, είναι γιατί δεν έχουμε ταξική αυτογνωσία.

   Γιατί αποπροσανατολισμένοι και αποχαυνωμένοι για πολλά χρόνια θεωρήσαμε τον καπιταλισμό σαν ένα αιώνιο σύστημα ευημερίας, ανάπτυξης και ευδαιμονίας.

   Ξεχάσαμε το παρελθόν και υπονομεύσαμε το μέλλον μας. Το δικό μας και των παιδιών μας.

   Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;  Αναρωτιούνται πολλοί.

   Ψηφίσαμε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ και διαψευστήκαμε.

   Ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ και έκανε την μεγαλύτερη κωλοτούμπα απ’ όλους.

   Μας διαψεύδει καθημερινά κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

   Τα συστημικά ποτάμια και τα «αντισυστημικά» φασιστοειδή που τρέφονται στα υπόγεια του συστήματος και του «βαθέως κράτους».

   Το ΚΚΕ άτολμο, συνθηματολογεί και μας απογοητεύει.

   Μέχρι και τον Λεβέντη βάλαμε και αυτός έβαλε στη βουλή όλο του το σόι και πυροβολεί μαζί με τους άλλους εργαζόμενους και συνταξιούχους!

   Η απάντηση είναι απλή. Να κάνουμε ότι δεν κάναμε μέχρι σήμερα.

   Να πάψουμε να αναθέτουμε σε άλλους να λύσουν τα δικά μας προβλήματα.

   Να πάψουμε να θεωρούμε σαν τον μεγαλύτερο εχθρό… τον διπλανό μας!

   Να ξαναπάρουμε τα εργατικά και συνταξιουχικά σωματεία στα χέρια μας.

   Πως;

   Συμμετέχοντας με γενικές συνελεύσεις που θα αποφασίζουμε εμείς και όχι οι επαγγελματίες εργατοπατέρες που με την δική μας αδράνεια, ανάθεση και την ψήφο μας τους αναπαράγουμε και τους διατηρούμε.

   Μετά μάλιστα σαν τις μωρές παρθένες γκρινιάζουμε γιατί μας ξεπουλάνε!

   Αυτά όμως χρειάζονται ενημέρωση και ενεργητική συμμετοχή από μας, από τον καθένα και την καθεμιά από μας και όχι από τους άλλους.

   Αυτά τα απλά πράγματα όμως χρειάζονται θέληση, συνέπεια, αποφασιστικότητα αλλά και χρόνο, όχι πολύ ελάχιστο, που μπορούμε να τον αφαιρέσουμε από την τηλεθέαση, το σερφάρισμα ή από το τάβλι εμείς οι συνταξιούχοι.

   Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

   Όλοι οι «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης μας εγκαλούν και μας ενοχοποιούν γιατί με την τεράστια ενεργητική συμμετοχή μας στην 24ωρη απεργία, που πλημυρίσαμε δρόμους και πλατείες σε όλη τη χώρα αποτρέψαμε να εφαρμοστεί ο περιβόητος νόμος Γιανίτση.

   Γιατί αντισταθήκαμε και δεν επιτρέψαμε να κατεδαφιστούν από τότε, την περίοδο Σημίτη, όλα τα εργατικά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα!

   Αυτά που καταφέρνουν τώρα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια.

   Ας κινητοποιηθούμε λοιπόν τώρα.

   Ας τους τρομοκρατήσουμε για άλλη μια φορά!

   Την Πέμπτη 12 Νοέμβρη να ξαναπλημμυρίσουμε τους δρόμους και τις πλατείες εργαζόμενοι – άνεργοι και συνταξιούχοι. Κι αυτό να αποτελέσει το πρώτο βήμα.

   Στις ίδιες πλατείες να αποφασίζουμε για τη συνέχεια του αγώνα.

   Χωρίς αναθέσεις σε ειδικούς και επαΐοντες που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς!

   Συνάδελφε-σα:

   Κάνε το πρώτο βήμα, το οφείλεις στον εαυτό σου, στα παιδιά σου και στα εγγόνια σου.

   Την Πέμπτη το πρωί, έστω για πρώτη φορά στη ζωή σου ξεκίνα και κατευθύνσου στην κεντρική πλατεία με ένα και μόνο σύνθημα.

Φτάνει πια!

• Κάτω τα χέρια από τους μισθούς και τις συντάξεις μας.
• Κανένας άνεργος, λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους!
• Αν δεν μπορείτε να τα εξασφαλίσετε να φύγετε όλοι, δεξιοί κεντρώοι και αριστεροί.
• Θέλουμε τη ζωή μας και θα την πάρουμε πίσω!

   Υ.Γ: Αν αυτά τα απλά σου φαίνονται αφελή, ουτοπικά ή ανεφάρμοστα….

   Αν για άλλη μια φορά προτιμήσεις να πας για ψώνια ή στηθείς μπροστά στην τηλεόραση για να δεις…. αν οι άλλοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν για σένα και αν η συγκέντρωση…. είχε πολύ κόσμο, τότε για μια ακόμα φορά θα την έχουμε πατήσει.

   Μόνο που θα έχουν ξανακερδίσει αυτοί….. τα παράσιτα και τα κοινωνικά ζόμπι που τρέφονται από το αίμα και τις σάρκες μας.

   Μόνο που πάλι δεν θα φταίει κανείς…. ούτε εμείς, ούτε εσείς, ούτε οι άλλοι, αλλά…. ο Χατζηπετρής!

ΚΙΝΗΜΑ  ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ