Όταν πηγαίναμε στο σχολείο, η διδαχή των παθών μας ενέπνεε μια τεράστια απέχθεια γιά την προδοσία κι ένα απύθμενο μίσος γιά τον προδότη!
Εκείνο το καρφί της δασκάλας δεν πέρναγε καλά… προδότη, Ιούδα, Ισκαριώτη του φωνάζαμε και το διανθίζαμε και με άλλα παρόμοια… όπως Εφιάλτη, Πήλιο Γούση, Νενέκο, καρφί, ρουφιάνεεε…
Πώς ομως έγινε ρε φίλε κι ήρθαν όλα τούμπα;
-
η κυβέρνηση που εκλέγεται από το λαό να προδίνει το λαό και να μην κουνιέται φύλλο;
-
ο βουλευτής που ψηφίζεις να πηγαίνει σε άλλο κόμμα και να μην τον φτύνει κανένας!…
-
ο ξεφωνισμένος αποστάτης του 65 να γίνεται πρωθυπουργός και να τον ακολουθεί ο γιός του;
-
ο αριστερός να κάνει δεξιές κωλοτούμπες και να το χαίρεται;