Την εποχή της παπαγαλίνης…

Όλος ο κόσμος χαίρεται και η …γριά χτενίζεται!

Την Τρίτη 13 Νοέμβρη, στη συγκέντρωση των σωματείων στο υπουργείο εργασίας, έδενα το πανό του σωματείου μας… Με πλησιάζει  ένας σοβαροφανής συνάδελφος, συνταξιούχος του ΟΤΕ. Νομίζοντας ότι έρχεται να με … βοηθήσει, του δείχνω την άλλη πλευρά του πανό…

Εκείνος με πλησιάζει και μου λέει:

– Παναγιώτη, μην το δένεις εδώ το πανό… γιατί ενοχλεί!

Σημειώνω ότι σε κείνο το σημείο, στη Σταδίου απέναντι από το Υπουργείο, υπάρχουν τα κάγκελα της … Ντόρας και δεν μπορεί να περάσει κανένας!!!

Τον κοιτάω με έκπληξη και τον ξαναρωτάω, για να δω αν κατάλαβα καλά… Μου επαναλαμβάνει για δεύτερη φορά… ότι πρέπει να πάρω το πανό από κει, γιατί δεν θα μπορεί να περνάει ο κόσμος!!!

Έμεινα κάγκελο κι εγώ… Συνειδητοποιώ τι μου λέει κα τον περιλαβαίνω ισπανογαλλικά:

– Άντε πήγαινε πρωί – πρωί

Βλέπουν τη σκηνή κάποιοι συνάδελφοι και γελάνε… Μετά από λίγο με ξαναπλησιάζει και μου λέει στο αφτί:

– Δεν έμαθες τίποτα;

Του λέω:

– Τι να μάθω ρε κατακαημένε;

Μου λέει:

– Με διόρισε το δικαστήριο πρόεδρο του σωματείου συνταξιούχων του ΟΤΕ!

Η έκπληξη έγινε κατάπληξη…

(Η κατάθλιψη όμως ήταν εμφανής, όπως διαπίστωσα αργότερα, στους… λεβέντες της άλλης πλευράς που εκπαραθυρώθηκαν).

– Και γι αυτό μούλεγες για το πανό… τρελάθηκες τελείως… πρόεδρο σε διόρισαν ή τροχονόμο;

Τη συγκέντρωση διοργανώναμε  πολλά σωματεία και δεν του έπεφτε κανένας λόγος για το πού θα κρεμάσει ο καθένας το πανό του.

Αυτός όμως, όπως λέει η παροιμία, ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε…

Τρομερά αντανακλαστικά ο διορισμένος πρόεδρος… Είναι σαν τον άλλον που έστειλε γράμμα απ’ το στρατό κι  έγραφε: Μάνα με έκαναν δεκανέα. Έχω δέκα άνδρες και μπορώ να τους κάνω ότι θέλω. Κι  εκείνη του απάντησε:

Φέρτους πιδάκι μ’ να σκάψουμι τ’ αμπέλ{ι}…

Αναφέρω το περιστατικό, γιατί δείχνει με  ανάγλυφο τρόπο σε τι επίπεδο …. έχουν καταντήσει κάποια σωματεία.

Καταλαβαίνετε τώρα, γιατί, ενώ μας καρατόμησαν τις συντάξεις, δεν άνοιξε μύτη; Κρυμμένα ή χωμένα μέσα στο μικρόκοσμό τους πολλά σωματεία με τεράστια οικονομικά μέσα και δυνατότητες, που θα μπορούσαν να ανατρέψουν ή τουλάχιστον να φρενάρουν όλη αυτή τη μνημονιακή λαίλαπα που ξεσηκώθηκε εναντίον μας τα τελευταία χρόνια αντί να αγωνιστούν… διαπληκτίζονται για τις καρέκλες… Για να διοριστούν στρατηγοί… χωρίς στρατό!

Η ειρωνεία είναι ότι αυτό το σωματείο απέτρεπε τους συναδέλφους να προσφύγουν στη δικαιοσύνη για τις περικοπές των συντάξεών μας!

Θα τα… διεκδικούσαν αυτοί και θα τα κέρδιζαν… αγωνιστικά!

Αυτά έλεγαν… και λένε και οι χθεσινοί … εκλεγμένοι και σημερινοί… διορισμένοι!

Με αποτέλεσμα να χάσουν χιλιάδες συνάδελφοι τα αναδρομικά που θα έπαιρναν (αν είχαν  προσφύγει)  τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του 2015.

Κι ενώ αυτά έλεγαν… άλλα έκαναν. Αντί να αγωνιστούν, κάθε μέρα επί χρόνια ολόκληρα βρίσκονται στα δικαστήρια… Με δικαστικά έξοδα πληρωμένα από τα μέλη τους. Κι έτσι … αγωνιστικά συνεχίζουν το βιολί τους και αποφασίζουν τα δικαστήρια κατά περίπτωση ποιος συκοφάντησε  ποιόν, ποιος χειροδίκησε ή ποιόν  θεωρούν τα δικαστήρια ότι πρέπει να γίνει  πρόεδρος!!!

(από ότι φαίνεται σ’ αυτή την περίπτωση το δικαστήριο χτύπησε διάνα… διόρισε τον καταλληλότερο)…

Ο Παλαίμαχος