Η επέτειος, η συμπλήρωση δηλαδή ενός ή περισσοτέρων ετήσιων κύκλων από τη πραγματοποίηση κάποιου γεγονότος, είναι η επιβεβαίωση και το δυνάμωμα της μνήμης κατά της λήθης…
Πολλοί έχουν συμφέροντα και προσπαθούν ώστε να αλλοιωθούν και να ξεχαστούν οι αιτίες, οι αφορμές και τα όσα προέκυψαν μετά το γεγονός.
Κάθε επέτειος δίνει την ευκαιρία για αναδρομή στα γεγονότα από όπου αντλούνται εμπειρίες, διερευνώνται οι απελευθερωτικές δυνατότητες που υπήρξαν ή μπορεί να προκύψουν.
Είναι μια μέρα δράσης και πάλης. Σημαντικό μέρος της πάλης αποτελεί η αποκάλυψη που κάνουν οι κάθε είδους εξουσίες για να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και να τα οικειοποιηθούν. Για κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου η πάλη της μνήμης κατά της λήθης συνεχίζεται αμείωτη 44 ολόκληρα χρόνια!
Τα αιτήματα που πρόβαλλε η μεγαλειώδης εξέγερση για:
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
δεν παραμένουν μόνο κολοβά και ανεκπλήρωτα, αλλά είναι πανανθρώπινα και γι’ αυτό συγκινούν και θα εξακολουθούν να συνεγείρουν.
Το δικό μας Πολυτεχνείο όπως η άνοιξη της Πράγας, ο Γαλλικός Μάης, η Χιλή του Αλιέντε, η Ταϋλάνδη, το Μπέρκλεϋ και η πάλη της αμερικάνικης νεολαίας κατά του πολέμου του Βιετνάμ, συνδέονται με το ίδιο νήμα στην πάλη της μαχόμενης ανθρωπότητας για χειραφέτηση και την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Παρά την τεράστια προσπάθεια που διεξάγεται τόσα χρόνια, πότε με απαγορεύσεις της πορείας όπως το 1977 και την δολοφονία από τα ΜΑΤ του Κουμή και της Κανελλοπούλου, πότε με συκοφάντηση και υπονόμευση ακόμα και από «πρωταγωνιστές» της εποχής που μήδισαν και πέρασαν στην «άλλη όχθη», η νεολαία συνεχίζει να παλεύει και να «μην βολεύεται με λιγότερο ουρανό».
Συμβάλλοντας στη διατήρηση της μνήμης του πολυτεχνείου παρουσιάζουμε αποσπάσματα της εργατικής συνιστώσας του τρίπτυχου «ΕΡΓΑΤΕΣ – ΑΓΡΟΤΕΣ & ΦΟΙΤΗΤΕΣ» που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «οι Ανώνυμοι» τον Δεκέμβρη του ’73 και κυκλοφόρησε στο Παρίσι :
«Το απόγευμα της Πέμπτης ο «κλοιός» σπάει. Η αστυνομία που πολιορκεί το Πολυτεχνείο πολιορκείται και αυτή από ολοένα και μεγαλύτερα πλήθη λαού και τελικά κάτω από την πίεσή τους αποσύρεται. Οι μάζες καταλαμβάνουν και πάλι τα πεζοδρόμια και μέρος της οδού Πατησίων. Μέσα στο Πολυτεχνείο μπαίνουν πολλοί μαθητές και ιδιαίτερα των Τεχνικών Σχολών, συνταγμένοι κάτω από ένα μεγάλο πανό. Έχει αρχίσει πια να φαίνεται καθαρά ότι μπαίνουν στην πάλη οι εργαζόμενοι. Γύρω στις 7 το απόγευμα γίνεται συγκέντρωση σαράντα περίπου εργατών στο κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου και εκλέγουν μια επιτροπή, με αποστολή να τονίσει την είσοδο του εργατικού στοιχείου στον αγώνα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο και να συγκαλέσει συνέλευση εργατών, απ’ όπου θα εκλεγεί καινούργια, αντιπροσωπευτικότερη επιτροπή. Συντάσσεται μια διακήρυξη που καλεί τον εργαζόμενο λαό να κατεβεί στους δρόμους και να στήσει την πάλη σε πανεθνική κλίμακα.
Η Εργατική Επιτροπή κινητοποίησης, όπως ονομάζεται τώρα, θέτει άμεσο στόχο τη Γενική Απεργία Διαρκείας, με οικονομικά και πολιτικά αιτήματα, και αποφασίζει να στείλει επιτροπές εργατών στα εργοστάσια, στις στάσεις των λεωφορείων, στην πλατεία Κοτζιά, για να κατεβάσουν τους εργαζόμενους στους δρόμους και να δημιουργήσουν Εργοστασιακές Επιτροπές πάλης, με σκοπό την οργάνωση του απεργιακού αγώνα στους χώρους δουλειάς. Τώρα οι εργάτες διαθέτουν δικιά τους γραφομηχανή και βγάζουν χιλιάδες προκηρύξεις. Φτιάχνονται πανό, στα οποία κυριαρχεί το σύνθημα της Γενικής Απεργίας. Τέλος γίνεται διαδήλωση από εργάτες του Πολυτεχνείου, που βγαίνουν στην οδό Πατησίων φωνάζοντας συνθήματα με εργατικό χαρακτήρα, όπως : εργάτες – αγρότες – φοιτητές! Απεργία Γενική! Κάτω το κεφάλαιο! Ο λαός πεινάει, απόψε θα σας φάει! Συνέλευση εργατική! Οι διαδηλωτές, μαζί με άλλους εργάτες από το δρόμο, μπαίνουν ξανά στο Πολυτεχνείο και πηγαίνουν κατευθείαν στο κτίριο Γκίνη, όπου αρχίζει αμέσως να λειτουργεί η συνέλευση. Η αίθουσα είναι γεμάτη ασφυκτικά – πάνω από πεντακόσια άτομα – και οι τοίχοι της πλημμυρισμένοι από εργατικά συνθήματα…
…Αποφασίζεται οι επιτροπές κινητοποίησης να φύγουν πρωί πρωί, για να μεταφέρουν στους εργάτες το αγωνιστικό κάλεσμα της συνέλευσης. Αλλά υπάρχει και η αντίστροφη κίνηση. Ομάδες από διάφορους εργατικούς κλάδους και εργοστάσια μπαίνουν μέσα στο Πολυτεχνείο και απευθύνονται στην Εργατική Επιτροπή Κινητοποίησης, δηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να κατέβουν σε απεργία.
Εκτός από τη συνέλευση των εργατών συγκαλούνται και φοιτητικές κατά σχολή. Στη συνέλευση της Νομικής καταβάλλεται και πάλι προσπάθεια να βρεθεί κάποια διέξοδος και γίνεται λόγος για επαφές με την «Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατικής Νομιμότητας».
Είναι γεγονός ότι οι φοιτητές, στη διάρκεια του μακρού αγώνα τους, έφταναν σε ένα αξιόλογο επίπεδο ενότητας και όσοι από αυτούς είναι διαφοροποιημένοι προς τα αριστερά διστάζουν να διατυπώσουν πιο προωθημένες απόψεις, από το φόβο μήπως διαταραχθεί αυτή η ενότητα.
Δε γίνεται καλά αντιληπτό τώρα, κάτω από το γεγονός της ανόδου του μαζικού κινήματος, η ενότητα αυτή διασφαλίζεται ακριβώς με το να βρεθεί μια πιο προχωρημένη βάση, που να εκφράζει αυτή την άνοδο, αλλά και να δείχνει την προοπτική της. Όπως και να ‘χει, ζήτημα εγκατάλειψης του Πολυτεχνείου και επίδοσης ψηφίσματος δε συζητείται καν πια. Η μάζα των φοιτητών έχει προχωρήσει πολύ αριστερότερα.
Η δεύτερη μέρα της κατάληψης είναι αυτή που έχει συνδέσει το φοιτητικό με το εργατικό κίνημα. Ο λαός της Αθήνας εφοδιάζει το Πολυτεχνείο ασταμάτητα με τεράστιες ποσότητες τροφίμων, τσιγάρων, φαρμάκων κ.λπ.
Τα πάντα μοιράζονται δωρεάν. Κάποιος, περνώντας με αυτοκίνητο στην Πατησίων, πετάει ένα χιλιάρικο. Το παράδειγμά του το μιμούνται αμέσως και άλλοι. Γίνονται έρανοι από μέσα από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, μέσα σε πέντε λεπτά μαζεύονται σε ένα κράνος τρεις χιλιάδες δραχμές. Το μόνο που λείπει από τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου είναι ο… ύπνος.
Χαράματα της Παρασκευής βρίσκονται και πάλι σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα και τα συνθήματα δονούν τον αέρα.
Οι μάζες που συγκεντρώνονται είναι πολύ πυκνότερες. Γύρω στις 10 το πρωί γίνεται η οργανωμένη και θριαμβευτική είσοδος των οικοδόμων στο Πολυτεχνείο, που κατευθύνονται αμέσως στο κτίριο Γκίνη, όπου συγκαλείται καινούργια συνέλευση. Η παρουσία των οικοδόμων, με την αγωνιστική τους παράδοση, ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα και ανεβάζει τον ενθουσιασμό και τη μαχητικότητα. Μαζί με τους οικοδόμους μπαίνουν και πολλοί μαθητές.
Οι εργάτες τους παραχωρούν το κτίριο Γκίνη και το μεσημέρι γίνεται η πρώτη μαθητική συνέλευση. Οι μαθητές είναι εξαιρετικά πολυάριθμοι και έντονα πολιτικοποιημένοι. Αρνούνται να περιορίσουν τον αγώνα τους σε μαθητικά πλαίσια, όπως τους ζητείται από φοιτητές που βρίσκονται στην αίθουσα, και δηλώνουν πως την επόμενη μέρα (Σάββατο) θα κλείσουν όλα τα Γυμνάσια.
Αμέσως ύστερα από τους μαθητές συγκεντρώνονται και πάλι οι εργάτες, για την τελευταία τους συνέλευσης, γύρω στις 8 η ώρα το βράδυ της Παρασκευής…
…Δημιουργούνται πολυάριθμες επιτροπές εργατών, με αποστολή να σκορπιστούν στα εργοστάσια, για να ξεσηκώσουν και άλλους εργάτες και να συγκροτήσουν Επιτροπές Πάλης στους χώρους δουλειάς. Ήδη όμως ένας τραυματισμένος οικοδόμος φέρνει στην συνέλευση την είδηση ότι έξω άρχισαν οι συγκρούσεις με την αστυνομία.
Σε λίγο το Πολυτεχνείο βομβαρδίζεται με δακρυγόνα, που έρχονται από πολύ μακριά, μιας και η αστυνομία δεν τολμά να ζυγώσει το Πολυτεχνείο, που περιβάλλεται πάντα από αποφασισμένους διαδηλωτές. Όλο σχεδόν το κέντρο της Αθήνας γίνεται πεδίο συγκρούσεων. Το ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου μεταδίδει τις ειδήσεις και μεταφέρει τον αγωνιστικό παλμό των μαχητών, που συγκρούονται σκληρά με την αστυνομία σε όλη την Αθήνα, που είναι στο πόδι.
Έρχονται αναφορές ότι ολόκληρες συνοικίες είναι στους δρόμους και στις πλατείες και περιμένουν κάποιον να τους πει τι να κάνουν, ένα σύνθημα, μια προκήρυξη! Η ηρωική εξέγερση των μαζών είναι πια γεγονός. Ένα γεγονός που τη σημασία του δε θα μπορέσουν να συντρίψουν οι ερπύστριες των τανκς, αλλά, αντίθετα, θα τονίσουν περισσότερο ακόμα τη σημασία του και τις βαθιές, για τη μελλοντική διεξαγωγή του αγώνα, συνέπειές του…».
Η Ανακοίνωση της Εργατικής Συνέλευσης
Η Συνέλευση των Εργατών του Πολυτεχνείου διακηρύχνει : Ο χαρακτήρας του σημερινού αγώνα, που ξεκινώντας από τους φοιτητές αγκαλιάζει τώρα όλο το λαό, είναι αγώνας τόσο ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία όσο και στα ξένα και ντόπια μονοπώλια που τη (γέννησαν και τη) στηρίζουν. Είναι αγώνας για το πέρασμα της εξουσίας στον (εργαζόμενο) λαό (και όχι στους δημαγωγούς, που επί δεκάδες χρόνια τον καπηλεύονταν, με τα γενικά περί «δημοκρατίας» συνθήματά τους).
Θεωρώντας το καταληφθέν από τους φοιτητές και εργαζόμενους Πολυτεχνείο σαν την πραγματική βάση του αγώνα μας αυτή τη στιγμή, προτείνουμε τη διατήρηση της κατάληψής του και ταυτόχρονα τη δημιουργία μεικτών επιτροπών, φοιτητικών-εργατικών, για να μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα στους χώρους συγκέντρωσης των οικοδόμων, στα εργοστάσια, στη σημερινή συγκέντρωση των Μεγαριτών.
ΟΙ ΜΕΙΚΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ-ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973
ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ
Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΩ Ο ΤΙΜΑΡΙΘΜΟΣ
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ
ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ
Χρησιμοποιώντας αυτή τη φόρμα συμφωνείτε με την αποθήκευση και χειρισμό των δεδομένων σας καθώς και την αποστολή διαφημιστικού υλικού από αυτόν τον ιστότοπο. Τα στοιχεία που υποβάλετε είναι ασφαλή & δεν μοιράζονται με κανένα τρίτο μέλος ή πάροχο υπηρεσιών.